Η σχέση με τον ειδικό!
Ψυχολόγος, Ψυχίατρος, Σύμβουλος ψυχικής υγείας, Life Coach….Η λίστα, ατελείωτη. Οι τίτλοι και οι ειδικότητες αμέτρητες. Σημασία έχει, πότε θα νιώσεις ΕΣΥ έτοιμος. Αν μπορούσα με απλά λόγια να το περιγράψω σε κάποιον από τη σκοπιά του «θεραπευόμενου», θα το αποκαλούσα ως «ένα ταξίδι με ένα ιστιοπλοϊκό». Ξεκινά με ένα συνονθύλευμα συναισθημάτων. Αγωνίας, αν θα είναι ωραία η εμπειρία. Άγχος, για το αν όντως σου ταιριάζει. Λαχτάρα, να ζήσεις την εμπειρία. Όσους ανθρώπους κι 'αν ρωτήσεις, θα λάβεις πλήθος διαφορετικών απαντήσεων.
Μη ξεχνάς η εμπειρία βασίζεται στην υποκειμενικότητα του καθενός καθώς και στο υπόβαθρο που χτίζουμε με τις εμπειρίες και τις αναμνήσεις μας.
Στο ταξίδι αυτό δεν χρειάζεσαι πολλά, στα προσφέρει όλα η διαδρομή, στη δική μας περίπτωση ο θεραπευτής. Πριν ξεκινήσουμε το ταξίδι, δεν θα ήθελα να κρύψω πως καμία επίσκεψη, κανένας σταθμός σε αυτή τη κρουαζιέρα δεν ήταν ίδιος. Όπως τον καιρό και τη θάλασσα έτσι και τη ψυχοσύνθεση μας δεν μπορούμε να τα ελέγξουμε και δυστυχώς ούτε να τα προβλέψουμε. Να θυμάσαι όμως ότι μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε και να ζήσουμε καθώς και να μάθουμε μέσα από αυτά!
Ημέρα πρώτη: Αγχωμένη, παγωμένη ταυτόχρονα περίεργη να γνωρίσω τον «καπετάνιο», αυτόν που θα με οδηγήσει σε νέους ονειρικού κρυμμένους θησαυρούς.
Συστηνόμαστε! Πως όμως ξεκινάς να ξεκλειδώνεις και να αποκτάς οικειότητα με έναν άγνωστο; Αυτή η στιγμή είναι μαγική! Είναι σαν να ενώνονται παρέα όλες οι δυνάμεις και ενέργειες μεταφυσικές και μη και να δημιουργούν ένα δεσμό που δεν μπορεί να λεκτικοποιηθεί. Όπως και σε κάθε εμπειρία, το ένστικτο μας ενεργοποιείται και μία εσωτερική φωνή μας δίνει το πράσινο φως, για να χαλαρώσουμε και να απολαύσουμε.
Και έτσι έκανα. Χαλάρωσα (παίρνοντας ρίσκο) και αποφάσισα να απολαύσω την έναρξη του ταξιδιού. Η πρώτη επίσκεψη δημιουργεί το ίδιο συναίσθημα όπως, όταν αρχίζεις να απομακρύνεσαι από το λιμάνι σου. Είσαι εκτός της βάσης αλλά παραμένεις κοντά. Αφήνεσαι σταδιακά. Μόνο όταν απομακρυνθείς αρκετά και εκτεθείς στο απέραντο γαλάζιο θα νιώσεις τη κορύφωση του ταξιδιού.
Κυλάει αργά και ρυθμικά (απόλυτα λογικό, άλλωστε θα ήταν τρομαχτική η ταχύτητα και δεν θα μπορούσαμε να απολαύσουμε τη διαδρομή). Άλλωστε όπως έγραψε και ο Κ. Καβάφης «σημασία έχει το ταξίδι, όχι ο προορισμός». Δεν έχω προορισμό! Ξεκίνησα ένα ταξίδι προς το Άγνωστο.
Ημέρα δεύτερη: Νιώθω ήδη πιο οικεία. Συνήθισα την ύπαρξη του καπετάνιου και αποδέχθηκα πως για να απολαύσω το ταξίδι πρέπει να το εμπιστευτώ, όπως και αυτός εμένα. Η αλήθεια είναι πως με μαγεύει η εμπειρία του και το κύρος του. Μου εξηγεί και μου μαθαίνει, παίρνω δύναμη και θάρρος και νιώθω ήδη πιο ικανή. Ικανοποίηση. Δεν χρειάζεται να προσποιηθώ, θα ήταν μάταιο. Είμαι μόνο εγώ και το μπλε.
Οι μέρες περνάνε και ομολογώ, πως έχω συγκεντρώσει αρκετές εμπειρίες, αλλά κάτι με ωθεί να συνεχίσω γιατί υπάρχουν μονοπάτια και γωνιές που ακόμη δεν εξερευνήθηκαν.
Φουρτούνα! Το ξέρεις ότι θα την συναντήσεις, αλλά απέχει πολλά ναυτικά μίλια η σκέψη από τη πραγματικότητα. Φόβος, Μοναξιά, Άγχος. Εκεί κάπου είδα τον καπετάνιο μου σαν όαση, σαν έναν εναλλακτικό Ποσειδώνα! Τον δικό μου Θεό. Ξεγυμνώθηκα. Απελευθερώθηκα αλλά σώθηκα. Και ξέρεις γιατί? Γιατί από την ανέμελη τουρίστρια ο καπετάνιος μου με έκανε έναν ετοιμοπόλεμο ναύτη! Και κατάλαβα πως ο καπετάνιος ήταν εκεί ως στήριγμα. Ως μία ασπίδα προστασίας. Την ασπίδα όμως την κρατούσα εγώ!
Ξαφνικά η φουρτούνα κόπασε και ξεδιπλώθηκε μπροστά μας ένα γαλήνιο, παραμυθένιο νησί. Ο δικός μου προσωπικός παράδεισος.
Κάθε ειδικός, όπως και κάθε «καπετάνιος», οφείλει να οδηγήσει τον κάθε επίδοξο τουρίστα, θεραπευόμενο, ονειροπόλο στον δικό του παράδεισο. Η γαλήνη είναι μέσα μας, το μόνο που χρειάζεται είναι μία υπενθύμιση και μία ώθηση, ώστε να βρούμε την κρυμμένη μας δύναμη.
Ξεβολέψου! Σήκω και εσύ από το δεδομένο και ξεκίνα να ανακαλύπτεις τους κρυφούς κόσμους. Κάθε εμπειρία αρνητική μπορεί να μεταμορφωθεί και σίγουρα, στο τέλος της φουρτούνας, αυτό που θα σου μείνει θα είναι κάτι το μεγαλειώδες!
«Η τουρίστρια που έγινε Ναύτης», Written by: Vicky Kampouroglou / Psychologist